'Pomogę Ci"

        Przez całą drogą do pokoju Ginny, a obecnie i Hermiony, Fred i Hermiona szli nic nie mówiąc. Hermiona szła pierwsza, więc chłopak mógł podziwiać jak pięknie wygląda w tej sukience i, jak wspaniale podkreśla jej talię. Była tak szczupła, a w dodatku przy nim taka niska. Był od niej wyższy o głowę. Wreszcie doszli. Fred postawił walizki na podłodze.
-Dziękuję.-Powiedziała Hermiona, ale Fred nie chciał jeszcze wychodzić. Wiedział, że Ginny nie wróci szybko. Na pewno teraz jest z Harrym. Chciał z nią jeszcze porozmawiać, a ona z nim.
-Przepraszam, za Georga.
-Daj spokój. Przecież to nie twoja wina.
-Czuję się trochę za niego odpowiedzialny.
-Nie powinieneś brać jego winy na siebie. 
-Żałuję, że nie było mnie wtedy tam.- Fred w końcu spojrzał na Hermionę, przez cały ten czas błądził po pokoju swoim wzrokiem bojąc się, że dziewczyna na niego nie patrzy, ale ona patrzyła! I to jak! Maślanymi oczami. Z wielką troską i podziwem, kiedy Fred odwzajemnił to spojrzenie, zawstydzona zachichotała spuściła wzrok. On też się uśmiechnął i z powrotem patrzyli na siebie.
-Na prawdę nic nie wiedziałem, że wybierają cię po Ciebie. Gdybym tylko...
-Wierzę Ci. Ja wiedziałam tylko o Harrym i Ronie.
-Nie boli Cię już?
-Nie. Może trochę, ale strasznie denerwuję, a w dodatku szpeci.
-Nie prawda. Wyglądasz uroczo.
-Och...dziękuję. Muszę przemyć to oko.
-Pomogę Ci.- Hermiona wyjęła z walizki specjalne kropelki watę i następny opatrunek. Razem z Fredem poszła do łazienki. Fred zdjął stary opatrunek. Zrobił to bardzo delikatnie i powoli. W oczach widać było jak bardzo boi się, żeby jej nie zrobić krzywdy. Kiedy wreszcie zdjął całość Hermiona spojrzała do lustra. Oko było całe czerwone. 
-Nie jest tak źle.-powiedział Fred.
-Nie jest tak źle?! Jest fatalnie. Na prawdę już lepiej z tym wielkim opatrunkiem na twarzy.
-Stanowczo przesadzasz.- Powiedział Fred.- Okej. Co teraz?
-Musisz wlać trzy kropelki do oka, a przedtem zamoczyć watę i przemyć oko. Potem tylko przyklejasz nowy opatrunek i gotowe.
-Dobrze.- Fred znowu zachowywał się jak chirurg podczas najważniejszej operacji, a Hermiona patrzyła się bez przerwy w jego oczy. Teraz był zdenerwowany. 1,2,3. Nowy plaster i gotowe.
-Dziękuję. Bardzo. Byłeś świetny. Może powinieneś zacząć pracować w szpitalu świętego Munga?
-Nie. Na pewno nie.-odpowiedział rozbawiony Fred.- Wystarczy mi codzienne zajmowanie się Tobą.- Przy tym zdaniu uśmiech nie schodził mu z twarzy. Hermiona była zaskoczona, ale nic nie miała do stracenia.-Dobrze. Zaopiekuj się mną.-powiedziała, a Fred odpłynął. Powiedziała to tak uwodzicielsko. Flirtowała z nim.- Okej. Więc teraz powinnaś odpocząć. Pójdę już, ale rano wrócę. -Dobranoc.-powiedział Fred. 
-Dobranoc-odpowiedziała Hermiona, ale żadne z nich nie ruszyło się. Patrzyli sobie prosto w oczy.
-Dobranoc- powtórzył Fred. Musiał iść. Nie chciał spotkać Ginny. Nie chciał, żeby ktokolwiek wiedział o tej rozmowie i wiedział że Hermiona też tego chcę. Wyszedł. Hermiona oparła ręce o umywalkę i spojrzała w lustro. Fred wrócił się.
-Hermiona. Pięknie wyglądasz.- Hermiona widziała Freda w lustrze. Po tych słowach odwróciła się. Uwodził ją. Od razu wyszedł- Jak pięknie moje imię brzmi w jego ustach- pomyślała. 

Komentarze

  1. Katniss5 sierpnia 2016 21:34

    "Dobrze. Zaopiekuj się mną." - Merlinie, przy tym zdaniu odpłynęłam razem z Fredem. To jedno, jedyne zdanie wykupiło moje serduszko w całości <3
    Widać, że z każdym rozdziałem się rozkręcasz i coraz pewniej piszesz, co jest zdecydowanie dużym plusem. Masz talent dziewczyno, nie zmarnuj go i pisz! C;
    Moim jedynym zastrzeżeniem jak narazie jest długość rozdziałów, bo przeczytaniu czuję... Niedosyt? Tak, to zdecydowanie odpowiednie słowo. Ale nie narzekam, bo moje rozdziały ma początku też nie były najdłuższe ;)
    Lecę czytać dalej ;) Pozdrawiam ^^

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"To ona."

  Harry postanowił zaprosić na romantyczną kolację Ginny, kiedy odebrał swoją pierwszą wypłatę i dziewczyna była przeszczęśliwa, że Gryfon zabrał ją do tak ekskluzywnej restauracji. Założyła swoją najlepszą sukienkę, a na kolację zamówiła jedno z najdroższych dań. Harry poprosił dla nich drogiego szampana. Najpierw rozmawiali o sobie i o ich miłości, ale już po chwili wymieniali się sprawami dnia codziennego. Potter wypił już kilka kieliszków alkoholu, dlatego był skłonny do zwierzeń i nagle powiedział Ginny: - Ostatnio jak byłem u bliźniaków, to Fred wyznał nam coś, ale lepiej, żebyś nikomu o tym nie mówiła. - Jasne! Co jest? - Fred powiedział, że nie chce szukać dłużej Hermiony. - Ginny zesztywniała i patrzyła wyczekująco na swojego chłopaka. - Powiedział, że to Hermiona go zraniła, bo zwątpiła w niego i w ich miłość, więc on nie zamierza jej przekonywać, by wróciła. Nie zrobił jej nic złego, a wręcz starał się, by miała wszystko, czego pragnie, więc teraz nie będzie jej przeprosił.
Czytaj więcej

"Ben Rewson."

    To, że teraz siedzieli w pociągu, zawdzięczali pani Molly, która przez całą drogę lamentowała, że na pewno się spóźnią, ale to właśnie ona znalazła wszystkie, nagle bardzo ważne i potrzebne w Hogwracie rzeczy. Gdy wsiedli do pociągu, większość przedziałów było zajętych. Do Angeliny zaczęły machać koleżanki z jej rocznika, więc postanowiła się do nich przyłączyć, George zobaczył Lee i natychmiast skierował się w jego kierunku, Lavender również zobaczyła swoją przyjaciółką Patil i poszła do niej. Fred wolał zostać z Hermioną, ale dopiero teraz zdawał sobie sprawę, że wszyscy dowiedzą się o ich związku i trochę się tego bał, jak zareagują, ale natychmiast odrzucił od siebie tę myśl.    Znaleźli w końcu pusty przedział, jednak Hermiona i Ron musieli iść na zebranie prefektów, dlatego pożegnali się z przyjaciółmi i czym prędzej pobiegli na początek wagonu.    Podróż mijała w miłej atmosferze. Fred i Harry rozmawiali o tegorocznych rozgrywkach qudittecha, a i Ginny od czasu, do czasu s
Czytaj więcej

"Czy to dzieje się naprawdę?"

   Angelina ukryła twarz w dłoniach. Lavender musiała zbierać szczękę z podłogi. Na twarzy Harrego malował się uśmiech i zaskoczenie. Ginny upuściła łyżeczkę, którą mieszała herbatę i otworzyła szeroko usta. Ron był w kompletnym szoku i wyglądał, jakby ktoś przed chwilą mu powiedział, że Snape jest jego wujkiem. George za to był uśmiechnięty i zadowolony. On jedyny zdawał sobie sprawę z uczuć Freda do Hermiony. Przez cały weekend zastanawiał się, jak to się stało, że nie dostrzegł, jak bardzo się do siebie zbliżyli. Miał sobie za złe, że nie zainterweniował wcześniej, ale cieszył się, że jego bliźniak nareszcie ma swoją wymarzoną dziewczynę. -Przepraszam kochaneczki, nie wiedziałam, że to ma być tajemnica.- Powiedziała pani Molly. -To nie żadna tajemnica, mamo.- Odpowiedział Fred, zwracając swój wzrok w kierunku rodzicielki, chodź wolał patrzeć na Hermionę.-Chcieliśmy właśnie to powiedzieć.- Złapał Granger za rękę. Na jej twarzy widać było lekkie rumieńce. -Dobrze, już, dobrze. Siada
Czytaj więcej